Biz evde üç kumbara bulundurmaya karar verdik. Biri öncelikle ihtiyaç sahipleri için ayırmamız gerektiğini Asaf'ın da öğrenmesi için kendi elimizde yaptığımız bir kumbara. Diğeri kitap fuarı hediyesi olan kitap kumbarası. Diğeri de oyuncak kumbarası. Hepsine hafta içinde çok az da olsa ailecek atıyoruz. Her ay kitap kumbarasında birikenle, bir de bizim hediye olarak alacağımız iki kitabı "bizim yaşına uygun olarak seçtiklerimizin içerisinden" kitapçı da inceledikten sonra Asaf'ın seçmesine izin veriyoruz. Böylece biriktirmeyi ve sabretmeyi de öğrenmiş oluyor. Oyuncak konusunda ise biraz hassasız. Çok oyuncağa karşıyız ama bunu engellemek her zaman mümkün olmayabiliyor. O nedenle ne boyutta bir oyuncak istediğine ve o boyuttaki oyuncak için ne kadar bekleyip sabretmesi gerektiğine de alışması gerekeceğinden oyuncak için de ayrı bir kumbara yaptık. Ama 2-3 aydan evvel yeni bir oyuncak almamaya çabalıyoruz. Aldığımız zaman da pahalı olanlara imkanımız olmadığını, imkanımız olsa da bunun israf olacağını, öncelikli ihtiyaçlarımız olduğunu ancak eğer eğitici bir oyuncaksa belki doğum gününde ailecek birleşip alabileceğimizi ve beklemeyi öğrenmesini rica ediyoruz. Bu yöntemle açıkçası pek tutturduğunu hatırlamıyorum Asaf'ın. Elbette arada çocukça gerginlikler oluyor ama ağlaması bir süre sonra geçiyor ve onu alamayacağını anlıyor. Bir de vermeyi bilmek de mühim bence. Oyuncakları zaman zaman ayırıp ihtiyacı olanlara veriyoruz. İlk zamanlar vermek istemedi elbette ama bir süre sonra kendisi ayırmaya başladı bunları verelim isteyenlere diye. Denemekten vazgeçmeyin derim. Çünkü çocuklar genelde büyüklerden daha merhametli.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder